[Kometa 17P/ Holmes] - SUPER ROZBŁYSK!

Rzadko bywa, by największe zainteresowanie kometą przypadało w innym okresie niż okolice jej zbliżenia do Słońca (peryhelium) i do Ziemi. Wtedy bowiem możemy się spodziewać największej jasności i najefektowniejszego warkocza komety. Przeciętnego amatora, a już zwłaszcza osoby na co dzień nie śledzące tego, co dzieje się na niebie, interesują jedynie jasne komety, które zdarzają się średnio co kilka-kilkanaście lat.
Okresowa kometa 17P/Holmes w zasadzie nie należy do jasnych. Krążąc wokół Słońca z okresem 6,88 lat (2514,1 dni) po niezbyt mocno spłaszczonej elipsie, w aphelium oddala się od Słońca na 5,12 AU, zaś podczas peryhelium zbliża na 2,05 AU, a więc niezbyt blisko. Podczas ostatniego peryhelium, 4 maja tego roku, osiągnęła zaledwie +14,5 magnitudo jasności, która oczywiście malała w ciągu kolejnych miesięcy.
24 października, ponad 5,5 miesiąca po peryhelium, odnotowano gwałtowny wzrost jasności komety Holmesa, i to o kilkanaście magnitudo: z ledwo dostrzegalnego obiektu +17 mag nagle rozbłysła co najmniej do +2,5 mag, czyli około miliona razy jaśniej, stając się całkiem dobrze widoczną gołym okiem! Na pogodnym nocnym niebie nie powinno być większego problemu z jej obserwacją (najlepiej jednak przez lornetkę), ponieważ wędruje właśnie przez północne rejony gwiazdozbioru Perseusza, co w naszych szerokościach geograficznych oznacza, że jest obiektem okołobiegunowym, widocznym przez całą noc w postaci jasnej „gwiazdy”.
Około południa 25 października kometa osiągnęła jasność +2,4 mag, od tego momentu powoli słabnąć. 3 listopada wciąż duża jasność komety oceniana jest na +2,7 mag. Wokół jej centrum rozwija się jasna pyłowa otoczka, już o średnicy powyżej 0,5 stopnia.

Kometę 17P/Holmes odkrył 6 listopada 1892 roku w Londynie brytyjski astronom-amator Edwin Holmes podczas regularnych obserwacji galaktyki M31 w Andromedzie. Niezależnego okrycia dokonali też Thomas David Anderson, 8 listopada w Szkocji oraz dzień później Ewen Davidson w Australii.
Kometę obserwowano w kolejnych powrotach w 1899 i 1906 roku, po czym zagubiono ją na dziesiątki lat. Ponowne odkrycie, 16 lipca 1964 roku, zawdzięczmy Elizabeth Roemer z US Naval Observatory w Flagstaff w Arizonie. Komputerowe badania orbity prowadzone przez Briana G. Marsdena potwierdziły, że jest to ta sama kometa, którą zagubiono 58 lat wcześniej.
Co ciekawe, tegoroczny rozbłysk komety Holmesa, to w jej przypadku nic nadzwyczajnego. To właśnie dzięki jej wybuchowi na początku listopada 1892 roku kometa została odkryta. Podobnie jak tym razem, rozbłysk nastąpił 5 miesięcy po przejściu komety przez peryhelium. Osiągnęła wówczas jasność 4–5 mag, świecąc w Andromedzie, niezbyt daleko od jej obecnego miejsca.
Przed nami więc być może parę tygodni niezłej widoczności tej ciekawej komety. Niestety, w końcu października dotkliwą przeszkodę w obserwacjach stanowi Księżyc w pełni, przechodzący około 25° poniżej komety.
Kometa Holmesa może nas jeszcze w najbliższym czasie zaskoczyć. Do wyjaśnienia jej zagadki nie będzie chyba konieczne zaangażowanie... Sherlocka Holmesa.

Opracowanie tekstu: Jan Desselberger i Marek Substyk
Współpraca: Michał Kusiak
Mapka i publikacja: na podstawie programu Stellarium - Marek Substyk

Źródło: AstroCD

Mapka:

Fotka mojej roboty z 5 listopada:
[link widoczny dla zalogowanych]

Objaśnienia:
Mag. - skrót od magnitudo: logarytmiczna skala określająca jasność obiektu. Przyjęto że im niższa wartość magnitudo tym obiekt jaśniejszy, przy czym 2.5 krotny wzrost lub spadek blasku odpowiada jego wzrostowi/zmniejszeniu o 1 mag.
Przykłady: Słońce: -26.8 mag, Księżyc w pełni: -12.6 mag, Wenus: -4.6 mag, Syriusz: -1.5 mag, najsłabsze gwiazdy widoczne gołym okiem: +6.5 mag, najsłabsze obiekty widziane z Ziemi za pomocą teleskopów: ~+24 mag
AU - jednostka astronomiczna, miara odległości odpowiadająca średniemu dystansowi między Ziemią a Śłońcem (ok. 149.6 mln km)

pozdrawiam,
michał

I stała się jasność.

Ten sam obiektyw i proporcje zdjecia. Patrząc na zdjęcie z 5 listopada można zobaczy jak szybko otoczka zwiększała swoje rozmiary.

AyEri gratuluje sukcesów !!!! i upartego dazenia do celow !!!

Widzialem Cie ostatnio w programie TV i Twoja mame.

Riczmonda jedynie nie bylo...

wow! zrobiles to obiektywem 135mm? ale chyba z telekonwerterem? moge spytac jaki byl czas naswietlania? 30 s?

>>prix

Obiektyw 135 mm Smile

bez telekonwertera.
Wykonane zdjęcie to 16 naświetleń po 30 sekund każde.
Zapewne wiesz że cyfówki przy dłuższych czasach naświetlania szumią. Dlatego w astrofotografii wykorzystuje się obróbkę graficzną opierającą się na zasadach analizy statystycznej Smile

. Każdy piksel odpowiadający pikselowi z kolejnego zdjęcia zostaje uśredniony, dzięki czemu cały szum znika a w pewien sposób zostaje wzmocniony właściwy sygnał.

Astrofotografia to mocno rozbudowana dziedzina. Nie wystarczy zrobić zdjęcie trzeba je właściwie obrobić. Uśrednianie, (darki, flaty, biasy - do kalibracji zdjecia)... to podstawowe rzeczy które są niezbędne żeby uzyskac dobre zdjecie.

dopiero co zaczynam łapać podstawy optyki fotografii, stad moje naiwne pytania. 16x30s to daje 8 min naswietlania, w tym czasie tło gwiazdowe przesuwa sie o jakies 2 stopnie (o ile dobrze licze?) do tego dochodzi jeszcze ruch samej komety... domyslam sie,ze wielokrotne naswietlanie to rownierz sposob na poradzenie sobie z tym problemem? potem skladasz wszystko w jakims PS?

Efekt ruchu gwiazd zostaje zniwelowany dzieki prowadzeniu za pomoca specjalnego montazu. Przy 30 sekundowych ekspozycjach widac juz wyraznie ruch gwiazd dlatego niezbedne jest plynne sledzenie obiektu. Gdy kometa porusza sie wolno nie trzeba sledzic jej ruchu. Jesli porusza sie szybko wowczas podczas skladania zdjec "na komete" gwiazdy wychodza w postaci kresek. 17P Holmes akurat byla bardzo powolnym obiektem z racji ze znajduje sie dosc daleko od Slonca i Ziemi. Stad gwiazdy wyszly punktowe po zlozeniu matrialu.

Zdjecia obrabiam poczatkowo w programie IRIS (darmowy programik do kalibracji i obrobki zdjec astronomicznych oraz do wykonywania podstawowych analiz fizycznych obiektow - ex. fotometria, astrometria) potem ostateczna obrobka w programie ACD FotoCanvas lub jesli to niezbedne w PS.

Niebawem chcialbym zaczac korzystac z MaximDL ale program jest duzo bardziej skomplikowany.

Pozdrawiam,

[link widoczny dla zalogowanych]

Polecam poczytać Smile

pozdrawiam,